Ο χρυσός των Μακεδόνων στις αποθήκες…

Οταν δύο ολόκληρες αρχαίες πόλεις, περί τους δέκα οικισμούς και απέραντα νεκροταφεία βρίσκονται σε αποθήκες, και όταν περίπου 40.000 αρχαία ευρήματα δεν έχουν ξαναδεί το φως από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν, τότε μιλάμε για τη Βόρεια Πιερία. Μεθώνη και Πύδνα, οι δύο κυρίαρχες πόλεις και λιμάνια της βόρειας ελληνικής ακτογραμμής και του μακεδονικού βασιλείου, γείτονες της Βεργίνας, της Πέλλας και του Δίου, πλούσιες και ονομαστές στην Αρχαιότητα, δεν έχουν ωστόσο λάβει ακόμη τη θέση που τους ανήκει στον χώρο της αρχαίας Μακεδονίας.
Ο ένας λόγος είναι, ότι ήρθαν στο φως κυρίως τα τελευταία 20 χρόνια. Ενας άλλος, ότι το ενδιαφέρον και της πολιτείας έδωσε προτεραιότητα, δικαιωματικά ίσως, στις άλλες, διασημότερες πόλεις. Αλλά το κύριο είναι ότι δεν υπάρχει το μουσείο που θα στεγάσει τους θησαυρούς της περιοχής: Σιδερένια και χάλκινα όπλα, κοσμήματα χρυσά, ασημένια, χάλκινα, σιδερένια, οστέινα και γυάλινα. Πήλινα και γυάλινα αγγεία, σκεύη από ασήμι, χαλκό ή μόλυβδο. Πήλινα ειδώλια, αλλά και μορφές από ελεφαντόδοντο και πηλό που αποτελούσαν τμήματα της διακόσμησης ξύλινων κλινών. Νομίσματα κυρίως χάλκινα, πολύ συχνά ασημένια, όπως και χρυσά.
«Ο χρυσός δεν είναι κάτι το εκπληκτικό για μας, τον βρίσκουμε συνέχεια» λέει ο αρχαιολόγος κ. Ματθαίος Μπέσιος ο οποίος εδώ και περίπου 30 χρόνια εργάζεται στη Βόρεια Πιερία. «Είναι πολύ πλούσια περιοχή γιατί άνθησε στη χρυσή εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Είχε πάντα πλούτο αλλά όταν ήρθε και ο περσικός χρυσός από τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, έγινε ακόμη περισσότερο. Την απόδειξη δίνουν οι ανασκαφές στα νεκροταφεία της Πύδνας, όπου βρέθηκαν τα περισσότερα χρυσά κοσμήματα » προσθέτει.
Στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Θεσσαλονίκης βρίσκονται όμως σήμερα τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα από αυτά τα ευρήματα- πλην ελαχίστων που εκτίθενται στην ενότητα για το χρυσό των Μακεδόνων -, άλλα έχουν μεταφερθεί στις αποθήκες του Μουσείου του Δίου, ενώ ακόμη λιγότερα παρουσιάζονται στην έκθεσή του. Και, τέλος, όλα τα υπόλοιπα φυλάσσονται στον Μακρύγιαλο, πάλι σε αποθήκες, που αυτή τη φορά παραχώρησε η τοπική αυτοδιοίκηση. Πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι μια τέτοια διευθέτηση;
Ενα μουσείο
Σιδερένιο πετραχήλιο,με διακόσμηση ασημένιου επιχρυσωμένου ελάσματος. Χρονολογείται στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. που υπήρξε η κατ΄ εξοχήν ηρωική εποχή της Μακεδονίας
«Πολλά δεν τα ξαναείδαμε από τότε που ήρθαν στο φως,όπως το υλικό της Θεσσαλονίκης που έχω να το δω από το 2003» λέει ο κ. Μπέσιος, ο οποίος ελπίζει πάντως ότι θα ολοκληρωθεί η κατασκευή ενός κτιρίου στον Μακρύγιαλο που παραχωρήθηκε στο ΥΠΠΟ προκειμένου να συγκεντρώσει- σε αποθηκευτικούς χώρους πάντα- τις διασκορπισμένες αρχαιότητες της Πιερίας.
Για μουσείο, ούτε λόγος προς το παρόν. Θα παρέμεναν μάλιστα για πολύ καιρό ακόμη άγνωστα, αν η μη κερδοσκοπική εταιρεία ΑΦΕ (Ανθρώπων και Φύσεως Εργα) από την Κατερίνη δεν αποφάσιζε να χρηματοδοτήσει μία έκδοση, στην οποία ο κ. Ματθαίος Μπέσιος πραγματοποιεί την αρχαιολογική χαρτογράφηση της περιοχής παρουσιάζοντας τις σημαντικότερες ανασκαφές και τα πολυτιμότερα ευρήματά τους.
Τα έργα
Χρυσό στεφάνι μυρτιάς που χρονολογείται τον 4ο αιώνα π.Χ. και βρέθηκε στο νεκροταφείο Πύδνας
Τα μεγάλα δημόσια έργα- ο αγωγός φυσικού αερίου, ο αυτοκινητόδρομος Αθήνας- Θεσσαλονίκης και η νέα σιδηροδρομική γραμμή – ήταν αυτά που έδωσαν την ώθηση για την έρευνα στη Βόρεια Πιερία. Πρόκειται για την παραλιακή ζώνη κυρίως όπου οι αρχαίες θέσεις ανακαλύφθηκαν η μία πίσω από την άλλη. Ρητίνη, Αγίασμα, Κίτρος και άλλες που έδωσαν λαμπρά ευρήματα.
Πέρα από το χρυσάφι, ωστόσο, υπάρχει κάτι άλλο μεγαλύτερης σημασίας. Είναι η απάντηση που δίνει η συγκεκριμένη περιοχή με τα ευρήματά της στο κενό που υπήρχε ως σήμερα στην τεκμηρίωση της Αρχαϊκής και της Κλασικής εποχής στην ιστορία της Μακεδονίας. Γιατί, όπως τονίζει ο κ. Μπέσιος «στη Βόρεια Πιερία η ιστορική συνέχεια είναι αδιάλειπτη από την Προϊστορία ως την κατάληψή της από τους Ρωμαίους».
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ
Πήλινο ειδώλιο Νίκης, που φοράει δορά ζώου, φέρει στην κεφαλή διάδημα και στεφάνι από κισσό και κρατά μουσικό όργανο που δεν διασώθηκε
Η πρωιμότερη αποικία των Ερετριέων στον Βορρά ήταν η Μεθώνη, η οποία παρήγε τα πάντα και εκτός από πλούσιο λιμάνι ήταν και βιομηχανική πόλη.Ενας μεγάλος αποθέτης που χρονολογείται από τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ., διαστάσεων 3,5Χ4,5 μ. και με 11 μ. βάθος, έδωσε καταπλη κτικές πληροφορίες για την εποχή.Γιατί η λειτουργία του ως αποθήκης είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί κεραμική από όλο το Αιγαίο: Αθήνα, Ερέτρια, Χίο, Ρόδο,Φοινίκη,όπως και χαράγματα σε αγγεία που ανήκουν στο πρώιμο ελληνικό αλφάβητο!
Αλλη σημαντική ανακάλυψη ήταν ο εντοπισμός της Αρχαίας Αγοράς της Μεθώνης,με δημόσια κτίρια της Αρχαϊκής και της Κλασικής εποχής σε πολύ καλή κατάσταση. Οσο για την αρχαία Πύδνα, με τα σημερινά δεδομένα εξετάζοντάς την,φαίνεται να αποτελούσε το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του μακεδονικού βασιλείου κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Διότι ανάλογα μεγέθη εμφανίζονται στη Μακεδονία μόνον από τον 4ο αιώνα π.Χ.και κυρίως μετά τη βασιλεία του Φιλίππου Β΄.
Τεράστια ήταν η έκταση των νεκροταφείων της Πύδνας- ως σήμερα έχουν ερευνηθεί περισσότεροι από 3.500 τάφοι, πολλοί ασύλητοι- που σχετίζονται άμεσα με τη γνωστή στον αρχαίο κόσμο πρακτική της κατασκευής τους δίπλα στους δρόμους εισόδου και εξόδου από την πόλη.Στην Πύδνα εξάλλου γράφτηκε ο επίλογος του αρχαίου ελληνικού κόσμου και του βασιλείου των Μακεδόνων αφού στην περίφημη μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ.οι ρωμαϊκές δυνάμεις,με αρχηγό τον Αιμίλιο Παύλο,συνέτριψαν τον στρατό του Μακεδόνα Περσέα.
Πήλινο ειδώλιο παιδιού με μακεδονική ενδυμασία,το οποίο βρέθηκε σε παιδικό τάφο στις Αλυκές Κίτρους

Το Βήμα

ΙΧΩΡ

Η καυσία,το χαρακτηριστικό καπέλο των Μακεδόνων.Όπως το βλέπετε στο ειδώλιο,έτσι ίδιο μέχρι σήμερα,φοριέται από τους Καλάς,τους απογόνους των Ελλήνων στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Μέδουσα

Η Μέδουσα παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική σειρά Clash of the Gods. Η εκπομπή παρουσιάστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια των περισσοτέρων πολιτισμένων χωρών της γης. Εκτός της Ελλάδος. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι σωστά, ούτε και είναι η ουσία της ανάρτησης. Πολύ περισσότερο αποτελεί ένα κίνητρο για να χρησιμοποιηθεί το „εργαλείο“ που έκανε τους αρχαίους Έλληνες να μεγαλουργήσουν, την αμφισβήτηση. Είθε λοιπόν να υπάρξουν συζητήσεις με συγκρούσεις απόψεων από την „θαλασσοταραχή“ των οποίων θα αναδυθούν σωστά συμπεράσματα.

Εμείς για άλλη μια φορά ευχαριστούμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους.

http://www.youtube.com/v/kVnCmF11GT8?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/VOx0V8bAwoc?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/ZdAflPTAbnQ?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/mYHI9oifLrY?fs=1&hl=de_DE

Μια "ξεχασμένη" επέτειος

Η τελική μάχη για την κατάκτηση της Περσίας στα Γαυγάμηλα, η μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου των Ελλήνων, και η συντριβή των Περσών υπό του βασιλιά Δαρείου, έγινε τον Οκτώβριο.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
το βίντεο 1 / 5 έχει (τουλάχιστον) ένα ιστορικό λάθος, το χάρτη της αρχαίας Μακεδονίας, η Αρχαία Μακεδονία επεκτεινόταν νότια μέχρι τη Θεσσαλία, το 80% της αρχαίας Μακεδονίας είναι στην σημερινή ελληνική επικράτεια, και όχι εκτός, όπως παρουσιάζεται στον χάρτη στο λεπτό 1,27 του βίντεο.

http://www.youtube.com/v/GTjVdraji98?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/aGvmAyH9b4s?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/daMrM0X-ajA?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/gKJFhP02udw?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/QNDtdBI679Y?fs=1&hl=de_DE

Οπλιτικά Εμβλήματα και Τεχνικές Μάχης Πελταστών

Από http://www.koryvantes.org:

Συμμετοχή του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ στην Εκδήλωση της Λέσχης Εφέδρων Αξιωματικών Βόλου η οποία Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 16 Μαϊου 2010 στο Φυτόκο Βόλου και στην Παραλία Βόλου.

Στο επιλεγμένο απόσπασμα ο Ιστορικός και Συγγραφέας κ. Στεφανος Σκαρμίντζος Συνεργατης και Επιστημονικός Συμβουλος του Συλλόγου μας , αναλύει το εμβλημα της ασπίδας της Αρχαιας Ιωλκού , το έμβλημα της ασπίδας της Σπαρτιατικής Μόρας της Στενυκλάρου και περιγράφει τον οπλισμό και τις τακτικες μάχης ενος Θρακα Πελταστη.

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τους κύριους Θ.Σδρούλια και Μ.Παυλή, απο την Λεσχη Εφέδρων Αξιωματικών Βόλου , για την αμέριστη συμπαράσταση τους στην προσπαθεια μας.

Μάτιασμα

Η Μέδουσα, έργο του Peter Paul Rubens

Γέροντα, τη βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία;

– Ναι, υπάρχει και ειδική ευχή. Όταν κανείς λέει κάτι με φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι».

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998,σ. 109).

Η αθάνατη ελληνική ψυχή που ηθελημένα η άθελα της μέσα στις συνήθειες του ελληνικού λαού βαθιά κρυμμένη ζει, διατήρησε ανά τις χιλιετηρίδες διάφορες προλήψεις ακόμη και δεισιδαιμονίες όπως αυτή της βασκανίας και δεν προκαλεί κατάπληξη το ότι μέχρι σήμερα η επίσημη Χριστιανική Εκκλησία της Ελλάδος κρατάει στις ευχές της τις σχετικές με τη βασκανία λέξεις και Χριστιανοί από τη μια κάνουν το σταυρό τους και από την άλλη τρέχουν σε ξόρκια , μάγια, έχουν μάτια ως φυλαχτό….Αλλά, γιατί μάτι;

Στους μεσογειακούς λαούς ήδη από την αρχαιότητα ήταν βαθιά ριζωμένη και ευρύτατα διαδεδομένη η πίστη στο ‘κακό μάτι’, στη βλαπτική δύναμη του βλέμματος ορισμένων ανθρώπων απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα αξιοζήλευτα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των αρχαίων ελληνικών οφθαλμωτών κυλίκων. Το ζευγάρι των ματιών που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της εξωτερικής επιφάνειάς τους, λειτουργούσε από τη μια ως διακοσμητικό μοτίβο, κυρίως όμως ως αποτροπαϊκό σύμβολο για την προστασία αυτών που τις χρησιμοποιούσαν.
Με την πάροδο των αιώνων, οι θεοί που παλιά στην τέχνη παριστάνονταν άγριοι και αυστηροί, παραχωρούν πλέον τη θέση τους σε πιο ήπιες και μειλίχιες εκδοχές, όπως και η Μέδουσα, η οποία από φοβερή και αποκρουστική μορφή στα αρχαϊκά χρόνια, εξελίχθηκε σε άψυχο πρόσωπο ωραίας γυναίκας που μπορούσε να μαγνητίζει με την ομορφιά του και να πετυχαίνει τον αποπροσανατολισμό του «εχθρού». Τη μετεξέλιξη αυτή παρακολουθούμε και στα εκθέματα του Μουσείου της Ολυμπίας. Ανεξάρτητα από το αν τα προσωπεία αυτά καθαυτά ήταν όμορφα ή άσχημα, οπωσδήποτε δημιουργούσαν δέος στον θεατή και αίσθημα ασφάλειας σε αυτόν που τα χρησιμοποιούσε.

Με το τέλος και της ύστερης αρχαιότητας και την οριστική επικράτηση του χριστιανισμού, παύει οριστικά η χρήση του γοργονείου ως φυλακτού (οταν σκότωσε ο Περσέας με την βοήθεια της Αθηνάς την Γοργώ το κεφάλι της, -εξ ου και «Γοργόνειο»-, το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε) ή αποτροπαϊκού συμβόλου και αντικαθίσταται με άλλα χριστιανικά σύμβολα. Θα αναβιώσει ως θέμα την εποχή της Αναγέννησης, όταν η τέχνη κάνει στροφή και εμπνέεται από την αρχαιότητα. Έκτοτε χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό ή εμβληματικό μοτίβο, ακόμη μέχρι και σήμερα.

Η λεγόμενη «ασπίδα Strangford» από την Αθήνα. Η σωζόμενη κατά τα 2/3 ασπίδα του αγάλματος της Αθηνάς, ρωμαϊκό αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς του Φειδία στον Παρθενώνα (3ος αι. μ.Χ.) . Στο κέντρο υπάρχει η κεφαλή της Μέδουσας

Πηγή 1

Πηγή 2

Πηγή 3

Η Εκδίκηση του Πολεμιστή -Οδυσσέας

Ο Οδυσσέας παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική σειρά Clash of the Gods. Η εκπομπή παρουσιάστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια των περισσοτέρων πολιτισμένων χωρών της γης. Εκτός της Ελλάδος. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι σωστά, ούτε και είναι η ουσία της ανάρτησης. Πολύ περισσότερο αποτελεί ένα κίνητρο για να χρησιμοποιηθεί το „εργαλείο“ που έκανε τους αρχαίους Έλληνες να μεγαλουργήσουν, την αμφισβήτηση. Είθε λοιπόν να υπάρξουν συζητήσεις με συγκρούσεις απόψεων από την „θαλασσοταραχή“ των οποίων θα αναδυθούν σωστά συμπεράσματα.

Εμείς δεν θα παραλείψουμε και αυτή τη φορά να ξαναευχαριστήσουμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους.

Νίκος Σάμιος

Το φυτό Allium moly

http://www.youtube.com/v/QGzRb56IyMA?fs=1&hl=de_DE

! Tο βοτανο, που κατά τον Ομηρο, έδωσε ο θεός Ερμής στον Οδυσσέα σαν αντίδοτο για ν΄ αντιμετωπίσει τα μαγικά φίλτρα της Κίρκης ήταν το φυτό «μώλυ»(από το ρήµα µωλύω= αφανίζω, αδυνατίζω, παραλύω) . Αν διαβάσει κανεις με προσοχή τους στίχους της Οδύσσειας κ. 302 – 306 με τις σημερινές γνώσεις της Ιατρικής βγάζει το συμπέρασμα ότι το βότανο αυτό περιείχε ουσίες βασικά αντιαφροδισιακές.

Ορισµένοι το ταύτισαν εσφαλμένα µε τον µανδραγόρα, άλλοι µε την ινδική κάνναβι και τέλος µε το όπιο.

http://www.youtube.com/v/dBTvxnIuy7o?fs=1&hl=de_DE

http://www.youtube.com/v/yZQR4MFnRUQ?fs=1&hl=de_DE

Σχετικό θέμα: Tα θεραπευτικά(και σε λίγο απαγορευμένα)βότανα του Ιπποκράτη

Βιολογικοί πόλεμοι στην αρχαιότητα

Η Θεωρία της Σχετικότητας, Μηχανικής, Αστρονομίας, Ιατρικής και βιολογικός πόλεμος πριν τα Ομηρικά χρόνια.

Λαέρτης ο αξέχαστος, o πατέρας του Οδυσσέα

Ο Terence Morgan υποδύεται τον Λαέρτη στον Hamlet του William Shakespeare

Ο Λαέρτης ο ήρωας και βασιλιάς της Ιθάκης ο πατέρας του Οδυσσέα ονομαζόταν επίσης και Λαέρτιος. Από τον τύπο αυτό, τον οποίο βρίσκουμε στους επικούς ποιητές, δημιουργήθηκε και το πατρωνυμικό «Λαερτιάδης». Οι περισσότερες αναφορές του Λαέρτη γίνονται στην Οδύσσεια. Θεωρείται γιος του Αρκεισίου, σύζυγος της Αντίκλειας και πατέρας πολλών θυγατέρων. Ο Οδυσσέας ήταν το μόνο αρσενικό του παιδί. (τα παιδιά του:Οδυσσέας – Κτιμένη – Φακή) Ως μητέρα του Λαέρτη μνημονεύεται η Χαλκομέδουσα και ως πατέρας του ο Κέφαλος, της Κεφαλονιάς. Ο Λαέρτης ήταν ισχυρός βασιλιάς, και σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Κατά τον Διόδωρο πληγώθηκε στη μάχη που έγινε μεταξύ Ελλήνων και Κόλχων. Θεραπεύθηκε όμως από τη Μήδεια ενώ ήταν έγκυος.

Μετα τον γυρισμο του Οδυσσεα έφυγε από το παλάτι αφήνοντας την εξουσία στον εγγονό του Τηλέμαχο και πήγε να ζήσει στην εξοχή. Είχε μαζί του μόνο δυο υπηρέτες για να τον βοηθούν, επειδή ήταν πολύ γέρος. Επίσης, περνούσε όλη του την ημέρα σκάβοντας στα χωράφια, παρ’ όλη την ηλικία του.

Βέβαια, σφάλουν όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους μεγάλους σε ηλικία και …«καταθέτουν τα όπλα «σκάβοντας στα χωράφια,»» χρησιμοποιώντας ως άλλοθι το όριο ηλικίας το οποίο οι ίδιοι θέτουν : Στη ραψωδία ω της Οδύσσειας περιγράφεται η συνάντηση του Οδυσσέα με τον πατέρα του μετά τη Μνηστηροφονία και ο Λαέρτης πολεμάει στο πλευρό του γιου του κατά των ξεσηκωμένων (από τον θάνατο των μνηστήρων) Ιθακήσιων. Ο Λαέρτης ο ίδιος και όχι ο γιος του σκότωσε τον πλέον επικίνδυνο πατέρα μνηστήρων τον Ευπείθη, πατέρα του Αντινόου. Πέθανε από φυσικό θάνατο σε βαθιά γεράματα.

Λαέρτης ο αξέχαστος

Παραστάσεις του Λαέρτη σώζονται επάνω σε ελληνικό ανάγλυφο που βρέθηκε στη Ρώμη, επάνω σε ελληνιστικό αγγείο, όπου εικονίζονται ο Σίσυφος, η Αντίκλεια, ο πατέρας της Αντίκλειας, ο Αυτόλυκος και ο Λαέρτης. Επίσης πάνω σε μεγάλο κρατήρα, προερχόμενο από τη Λευκανία εικονίζονται οι γάμοι του Λαέρτη με την Αντίκλεια.

Όχι μόνο ο Διογένης δεν φέρει τυχαία η συμπτωματικά την προσωνυμία Λαέρτιος αλλά και μεγάλες μορφές δανείσθηκαν το όνομα του Λαέρτη, όπως ο William Shakespeare στον Hamlet (The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark), ο Γκαίτε στο Wilhelm Meisters Lehrjahre καθώς επίσης και ο γερμανός συγγραφέας Gorch Fock ( Johann Wilhelm Kinau) στο βιβλίο του „Seefahrt ist not“ (αναγκαιο το θαλασσινό ταξίδι) που σημειωτέον μέχρι τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο είχαν διαβάσει όλα τα παιδιά στην Γερμανία που μπορούσαν να διαβάζουν, είχε ονομάσει το πλοίο στο βιβλίο του, Λαέρτης!

Κρήτη, η χώρα των Κουρητών, η Μακαρόνησος, η χώρα των ευτυχισμένων ανθρώπων.

http://www.youtube.com/v/P7L-BAf3W20?fs=1&hl=de_DE

Πηγή:ΒΙΣΑΛΤΗΣ

Η μακρύτερη σήραγγα στον κόσμο

Το Ευπαλίνειο όρυγμα

Επειδή στην Ελβετία: Διανοίχτηκε μετά από 14 χρόνια η μεγαλύτερη σήραγγα στον κόσμο

Η σιδηροδρομική σήραγγα Γκότχαρντ (Gotthard), στην καρδιά των ελβετικών Άλπεων, της οποίας η διάνοιξη ολοκληρώθηκε σήμερα, καθίσταται με την τοξωτή στοά της μήκους 57 χιλιομέτρων η μακρύτερη σήραγγα στον κόσμο, ας μην ξεχνάμε να αναφέρουμε ότι πρώτος

Ο Ευπαλίνος έγινε διάσημος με το σπουδαίο έργο του, το Ευπαλίνειον όρυγμα στη Σάμο, μια σήραγγα μήκους περίπου 1 χλμ. και διατομής περίπου 1,75 x 1,75 μ. Κατά μήκος της σήραγγας ο Ευπαλίνος κατασκεύασε έναν αγωγό, ο οποίος μετέφερε το νερό στην πόλη. Ο αγωγός που αποκαλύφθηκε θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, εάν αναλογιστεί κανείς πως η κατασκευή του άρχισε συγχρόνως και από τα δύο άκρα του και οι σήραγγες που διανοίγονταν με αυτόν τον τρόπο, συναντήθηκαν στη μέση και αποτέλεσαν ενιαίο όρυγμα.

Ευπαλίνος

Ευπαλίνειο Όρυγμα

Στο τέλος του 6αι. π.Χ την εξουσία στη Σάμο πήρε από τους Αριστοκρατικούς ο Πολυκράτης. Αυτός κυβέρνησε το νησί σαν τύραννος από το 537-522 π.Χ.

Κατά τη διάρκεια της τυραννίας του εκτέλεσε μεγάλα έργα όπως το τείχος γύρω από την πόλη της Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο) το μεγάλο λιμενοβραχίονα μήκους 360 μέτρων και βάθους στο άκρο του 36 μέτρων, το ναό της Ήρας διαστάσεων 108,70x52,40 μέτρων με 155 κίονες και το περίφημο υδραγωγείο της πόλης.

Οι προδιαγραφές που έβαλε ο Πολυκράτης για το υδραγωγείο ήταν :

1. Να τροφοδοτείται από το νερό της πλούσιας πηγής των Αγιάδων.

2. Να είναι υπόγειο με επισκέψιμα τα τμήματα του αγωγού.

3. Να βράζει νερό σε ορισμένο σημείο εσωτερικό των τειχών και σε στάθμη υψηλότερη της τότε πόλης για την αβίαστη διανομή του.

Η πηγή όμως βρισκόταν πίσω από το βουνό, το οποίο αποτελούσε με τον όγκο του ανυπέρβλητο εμπόδιο στη ροή του νερού. Έτσι για την ασφαλή, σε περίπτωση πολιορκίας, ροή του νερού έπρεπε να τρυπηθεί το βουνό και να κατασκευασθεί μια σήραγγα στην αρχή και το τέλος της.

Η κατασκευή του έργου ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Ευπαλίνο από τα Μέγαρα. Αυτός αφού έκανε τις αναγκαίες τοπογραφικές εργασίες για τον προσδιορισμό της διεύθυνσης και της κλίσης της σήραγγας άρχισε τις εργασίες της διάνοιξης και από τα δύο προκαθορισμένα άκρα της.

Τέτοια διάτρηση βουνού δεν είχε επιχειρηθεί ξανά από κανένα πολιτισμό και σε καμιά εποχή πριν από τον Ευπάλινο. Το τόλμημα ήταν ριψοκίνδυνο γιατί υπήρχε το ενδεχόμενο οι δυο σήραγγες από κακή χάραξη, να μην συναντηθούν ποτέ.

Τελικά οι δυο σήραγγες συναντήθηκαν με πολύ μικρή απόκλιση από την ευθεία. Το συνολικό μήκος της διάτρησης είναι 1035 μ. (Κατά τον Ηρόδοτο 7 στάδια = 1294 μ.) Από αυτά τα 615 μ. είναι το μήκος της βόρειας σήραγγας και τα 420 της νότιας. Η απόκλιση από την ευθεία των δυο σηράγγων ήταν μόλις 6 μ. Το πλάτος της σήραγγας είναι περίπου 2,30 μ. και το ύψος 1,90. Στο δάπεδο της σήραγγας υπάρχει αυλάκι μέσα στο οποίο ήταν τοποθετημένοι οι πήλινοι σωλήνες που έφεραν το νερό. Η διάτρηση του βουνού διάρκησε περίπου 6 χρόνια ενώ η εκτέλεση και των άλλων έργων (τάφρος, σωληνώσεις κ.λ.π) πρέπει να ολοκληρώθηκε σε 10 χρόνια περίπου.

Το υδραγωγείο του Ευπαλίνου λειτούργησε μέχρι τον 5 αι. μ.Χ γύρω στα 1000 χρόνια. Μετά φαίνεται στέρεψε η πηγή του, έπαψε η συντήρησή του και καταχώθηκε από χώματα. Η οριστική του αποκατάσταση του και ο καθαρισμός του από άλλα υλικά έγινε το 1971 από το Γερμανικό αρχαιολογικό Ινστιτούτο.

Αν και σήμερα είναι άγνωστη η γεωμετρική διαδικασία που ακολουθήθηκε για τη χάραξη της διάτρησης το ότι το έργο ολοκληρώθηκε μπορούμε να πούμε σήμερα ότι τότε γνώριζαν πολύ περισσότερα από όσα εμείς γνωρίζουμε για τις γνώσεις της εποχής εκείνης.

Μας βεβαιώνει ότι ο Ευπαλίνος , γύρω στο 530 π.Χ γνώριζε :

Το Πυθαγόρειο Θεώρημα

Τον υπολογισμό των τετραγωνικών ριζών

Τις έννοιες ΛΟΓΟΣ, ΑΝΑΛΟΓΙΑ, ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ.

http://www.youtube.com/v/u3Z5cLe85cE?fs=1&hl=de_DE

Πηγή 1

Πηγή 2

Στα ίχνη των Αργοναυτών

Ο διάσημος εξερευνητής Michael Wood αναζητά τη διαδρομή του Ιάσονα και των Αργοναυτών για το χρυσόμαλλο δέρας

http://www.youtube.com/v/re7uml2l5tw?fs=1&hl=de_DE

Η συνέχεια εδώ…