Codex Alimentarius ( ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ)

Διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων

FOOD MATTERS

Διοξίνη: Ο άνθρωπος και ο πορτοκαλί παράγοντας

ΜΕ ΝΟΥ

Η αρχαία ελληνική κουζίνα περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις υγιεινές διατροφικές συνήθειες που έχουν υιοθετηθεί από το σύγχρονο πολιτισμό στις περισσότερες περιοχές του κόσμου.

Το πρωινό

Το πρωινό, το οποίο ονομαζόταν συνήθως «άριστον», αποτελείτο από ψωμί, («μάζα» από κριθάρι για το λαό, «άρτο» από σιτάρι για τους πλούσιους) βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί. Συνηθισμένες πρωινές τροφές ήταν επίσης τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα τα καρύδια και οι άλλοι ξηροί καρποί. Το πρωινό ρόφημα ήταν ο «κυκεών», ένα μείγμα κρασιού τριμμένου τυριού και κριθάλευρου, το γάλα κυρίως κατσικίσιο, καθώς και ένα είδος υδρόμελου που το παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι.

Τα γεύματα

Συχνά, τα γεύματα ήσαν μόνο δύο. Το πρώτο απαρτιζόταν από ψάρια, όσπρια, ή πρόχειρα φαγητά όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Το βραδινό, το οποίο αποτελούσε και το κύριο γεύμα, ήταν αυτό του συμποσίου και της φιλικής συντροφιάς διότι στους αρχαίους Έλληνες δεν άρεσε να τρώνε μόνοι τους, η γενικά αποδεκτή άποψη ήταν ότι το να τρώει κανείς μόνος του δε σημαίνει ότι γευματίζει αλλά ότι απλά γεμίζει το στομάχι του.

Υπάρχει κάτι όμως που δεν έχει αλλάξει εδώ και χιλιάδες χρόνια: η αγάπη των Ελλήνων για το κρασί.

Μαζί με το κρασί σας λοιπόν δοκιμάστε και αυτή τη συνταγή:

VITELLINA FRICTA (Τηγανιτό Μοσχαράκι)

(Aπικ. 8, 5, 1)

Συστατικά:

————

800g – 1kg μοσχάρι

300g ξερές σταφίδες

1 κσ μέλι

2 κσ ξύδι

200ml κρασί

100ml λάδι

100ml Defritum

100ml Liquamen (ή 1 κλ αλάτι)

πιπέρι, σπόροι από σέλινο, Liebstoeckl, κύμινο, ρίγανη, ξερό κρεμμύδι για τη γεύση

Οδηγίες:

————-

Τηγανίστε το μοσχαράκι μέσα στο λάδι μέχρι να ψηθεί. Σ’ένα άλλο μικρό τηγάνι αακατέψτε μαζί τις σταφίδες, το ξύδι, το κρασί, το μέλι, το Liquamen και τα μπαχαρικά και αφήστε τα να βράσουν για λίγο. έπειτα χύστε το μίγμα πάνω από το μοσχαράκι και αφήστε το να μουλιάσει για 10 λεπτά και κατόπιν αφήστε να ψηθεί σε χαμηλή φωτιά. Μετά σερβίρετε το με τη σάλτσα μαζί.

Περισσότερες συνταγές από το αρχαίο ρωμαϊκό βιβλίο

βιβλίο του MARCUS GAVIUS APICIUS: DE RE COQUINARIA από την πηγή εδώ»

Αρχαίων γεύσεις

Γεύσεις αλμυρές είναι ιδανικές για να προκαλέσουν σεξουαλική διέγερση* στους άνδρες. Γεύσεις πικρές για να ανεβάσουν την ερωτική διάθεση* των γυναικών. Κι αν η γεύση είναι μια αίσθηση αναπόσπαστα δεμένη µε την ανάγκη της τροφής αποτελεί «βασική προϋπόθεση για την ηρεμία της ψυχής» σύμφωνα µε τον Αριστοτέλη στο έργο του «Περί Ψυχής».

Μπορεί ο Ιπποκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης να µη δοκίμασαν ποτέ τους πατάτα, τομάτα, ζάχαρη και πορτοκάλια. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να έχουν άποψη για τη γεύση. Ο Ιπποκράτης μάλιστα ταξινόμησε τις τροφές σε τέσσερις κατηγορίες: θερµές (π.χ. κρεµµύδι), ψυχρές (π.χ. σπαράγγι), ξηρές (π.χ. σταφύλι) και υγρές (π.χ. µαρούλι). Και παρατήρησε ταυτόχρονα τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, γι’ αυτό και σύστηνε γλυκάνισο για να σταματήσει το φτέρνισμα, κορίανδρο για να περάσει ο στοµαχόπονος και µέντα για να πέσει ο πυρετός.

Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία»

*Δηλαδή για να είναι κανείς καλός στα ερωτικά χρειάζεται την κατάλληλη διατροφή. Απίστευτα παιχνίδια παίζει η ελληνική γλώσσα: Κάνοντας αναγραμματισμό την λέξη Αφροδίτη, θεά που συνδέεται με τα ερωτικά, διαβάζουμε την λέξη διατροφή…